Het is zover. Mijn eerste hoofdredactioneel voor TBV. Ik heb het stokje overgenomen van Wim Otto, zoals u in het vorige nummer heeft gelezen. Voor velen van u ben ik, denk ik, geen onbekende.
Drie jaar geleden mocht ik als kersverse hoogleraar Sociale Verzekeringsgeneeskunde in een TBV-interview vertellen over mijn leerstoel en mijn drijfveren. Wim hintte bij zijn afscheid al dat ik het anders ga doen. En dat klopt. Iedereen is een ander mens, zoals Ingeborg van den Bold mooi belicht in haar column in deze TBV. Ik breng mijn eigen ervaring, expertise én mijn kwetsbaarheden mee, mijn eigen persoon.
Het stokje overnemen is een goed moment voor reflectie. We zeggen dat regeren vooruitzien is. Maar alleen wie om kan kijken kan vooruitzien. Welke ‘lessons learned’ helpen ons op de weg vooruit? In het interview met dr. Lutgart Braeckman, professor aan de Universiteit van Gent en sinds kort programmadirecteur van de interuniversitaire opleiding tot arbeidsarts in Vlaanderen, vertelt zij over hun gemeenschappelijke interuniversitaire opleiding als antwoord op het tekort aan docenten én studenten. Het is niet een wondermiddel, waardoor het tekort aan arbeidsartsen nu is opgelost, maar de instroom is inmiddels verdubbeld tot verdrievoudigd. Een mooi voorbeeld dat een meer robuuste opleidingsinfrastructuur zijn vruchten afwerpt.
‘Ik breng mijn eigen ervaring, expertise én kwetsbaarheden mee’
Maar ook in Vlaanderen is de arbeidsarts te weinig zichtbaar. En in Nederland zijn we als specialisten arbeid en gezondheid nog steeds bij velen onbekend en onbemind. En als we wél bekend zijn, worden we dan wel bemind of gewaardeerd?
Het onderzoek van Moerman – onder aios werkzaam bij UWV – laat zien dat belangrijke werkwaarden niet voldoende worden gerealiseerd. Deze bevindingen komen overeen met eerder onderzoek van Jansen.
Het is helaas nog niet gelukt om het tij te keren. En met de recente kamerbrief van minister Karien van Gennip voelt de beroepsgroep van verzekeringsartsen haar waardering verder onder druk gezet. De reactie van de NVVG is duidelijk, zet de verzekeringsarts in zijn kracht! En dat brengt mij bij de vraag of we elkaar, als bedrijfsartsen en verzekeringsartsen, écht waarderen?
Het onderzoek van Methorst gaat over de huidige RIV-toets. Een heikel onderwerp waarover al veel gezegd en geschreven is, waarbij vingerwijzen snel op de loer ligt. Wat dan ondersneeuwt is dat we allemaal nodig zijn! We hebben een gedeelde behoefte aan het bieden van goede zorg voor arbeid en gezondheid, nu én in de toekomst.
Mijn ‘lesson learned’: laten we beginnen met luid en duidelijk zeggen dat we elkaar nodig hebben, écht nodig hebben!
Sylvia van der Burg
Foto: UvA
