Henk Lindeman schrijft 25 jaar geleden geen hulp gehad te hebben van bedrijfsarts of behandelaars: helaas heb ik dezelfde ervaring. Het is daarom van belang dat het wel opgepakt wordt door bedrijfsartsen en dat goede op de persoon gerichte begeleiding gegeven wordt bij NAH en arbeidsparticipatie. Naast de richtlijn je gezonde boerenverstand gebruiken is van essentieel belang.
Mensen met een kluitje het riet insturen en je kunt gewoon je werk wel doen werkt averechts. Aan de buitenkant zie je vaak niets en dat maakt het voor sommige mensen lastig om te willen inzien dat mensen met NAH wel degelijk beperkingen hebben.
Verschillen niet uit het oog verliezen
De tabel waar Lindeman het in zijn reactie over heeft (‘Gevolgen van NAH die kunnen interfereren met arbeidsparticipatie’), houdt de diversiteit in gedachten. Zo belangrijk om de verschillen en ook de intensiteit van die verschillen nooit uit het oog te verliezen.
Over vermoeidheid / energetische beperkingen wordt inderdaad niet veel gezegd, behalve dat mentale vermoeidheid in de tabel staat waar ik het net over had. Vermoeidheid interfereert enorm in het functioneren van het dagelijks leven. Ook de intensiteit hiervan wisselt per persoon en soms kan het binnen een persoon ook van uur tot uur verschillen, is mijn eigen ervaring. Soms heel lastig om dan in te schatten wat de mogelijkheden zijn alleen al voor jezelf. Dat wetende dan voor patiënten in te schatten wat hun mogelijkheden zijn is een uitdaging. Begrip ervoor en samen met de medewerker aan de hand van eventueel zijn dagverhaal enigszins proberen een plan voor werkhervatting/mogelijkheden aan uren te bedenken, ook rekening houdende met de mentale en fysieke inspanning die iemand moet leveren. Ik snap helemaal wat mijnheer zegt; houd rekening met het verschil in fysieke en mentale vermoeidheid. Ook dat is voor iedere persoon weer anders.
Hersteldagen heb je met NAH vaak nodig. Maandag, woensdag en vrijdag werken met daartussen hersteldagen om te kunnen bijtanken is meestal noodzakelijk. Ook dit zal voor iedereen anders werken schrijft mijnheer. Zelf wilde ik altijd een lang weekend en daar heb ik altijd vanaf 2016 tot een half jaar geleden aan vastgehouden. Ik merk ook dat een dag rust ertussen goed doet.
Schop onder de kont
Gelukkig had Lindeman een directeur die hem goed opving, met hem meeleefde en zelf ook goed meedacht. Helaas was bij mij heel lang onduidelijk wat ik had en trof ik een werkgever die bij geen diagnose dacht: dus niet ziek. Een schop onder je kont en je kunt het. Daarnaast had ik een bedrijfsarts die net als bij mijnheer totaal niet meedacht.
Mijn eigen groei kwam doordat ik het heft in eigen handen heb genomen, omdat ik wel wist wat ik wel kon, ook al blijft het een uitdaging omdat het van uur tot uur kan verschillen. Vooral fysiek, maar ook mentaal kan de energie wisselen. Heel goed doseren is van belang om enige balans te hebben.
Voor bedrijfsartsen die mensen begeleiden met NAH in het kader van arbeidsparticipatie, is het echt enorm van belang om te realiseren dat de meeste mensen met NAH echt heel graag deel willen nemen aan het arbeidsproces. Werken geeft structuur en zingeving aan het leven. Kijk samen met deze personen naar de mogelijkheden en onmogelijkheden. Zet eventueel interventies in maar duw niet te veel. Duwen kost de werknemer ook onnodige energie, zeker als je merkt dat de werknemer echt wil werken. Houd altijd in gedachten wat de gevolgen van NAH, die interfereren met arbeidsparticipatie, kunnen zijn.
Lees op tbv.online.nl de column van Tjalling Hon. Huiver en glimlach om zijn beschrijving van de onzichtbare en subtiele gevolgen voor het dagelijks leven van een val op het hoofd.
