België telt anno 2024 11.881.000 inwoners, waarvan 6.767.000 in de beroepsactieve leeftijd van 20 tot 64 jaar. De werkgelegenheidsgraad bedroeg eind 2023 72,2 procent (4.886.000 mensen) en werkloosheidsgraad 5,6 procent. Er zijn grote regionale verschillen (Grafiek 1).1
Psychische aandoeningen
Een van de meest verontrustende trends in België is de toename van langdurige arbeidsongeschiktheid: de arbeidsongeschiktheidsduur van meer dan 1 jaar. Enkele belangrijke feiten: in 2015 waren voor het eerst de uitgaven voor ziekte-uitkeringen hoger dan het werkloosheidsbudget; eind 2022 overschreed het aantal langdurig arbeidsongeschikte personen de symbolische grens van een half miljoen. Grafiek 2 en 3 tonen de cijfers van het RIZIV, Rijksinstituut voor de Ziekte en Invaliditeitsverzekering (UWV, red.) die begin 2024 beschikbaar zijn tot en met 2021.2 De stijging is zichtbaar in alle regio’s van het land (Grafiek 3), met een nationaal gemiddelde van 10,9 procent. Opmerkelijk is dat dit percentage in 2005 slechts 5,4 procent bedroeg!3 In 2021 was 14,7 procent van de vrouwen langdurig arbeidsongeschikt, tegenover slechts 8,0 procent van de mannen.
Economische gevolgen
Verklarende factoren
Verschillende factoren dragen bij tot deze toename van langdurige arbeidsongeschiktheid in België:
1. Uitbreiding van de oudere bevolkingsgroepen: De vergrijzing van de bevolking5 leidt tot een toename van het aantal mensen in de werkende leeftijd die kwetsbaarder zijn voor functiebeperkingen. De functiebeperkingen zijn het gevolg van chronische aandoeningen, veroudering, ziekte, uitputting, uitsluiting van de arbeidsmarkt en de noodzaak om zich aan te passen aan nieuwe eisen en arbeidsomstandigheden.
5. Mentale aandoeningen en spier- en gewrichtsaandoeningen: Zoals eerder vermeld behoren mentale aandoeningen onder meer bij jongeren en problemen met het spier- en gewrichtssysteem tot de belangrijkste oorzaken van arbeidsongeschiktheid in België. De toename van deze gezondheidsproblemen kan in verband worden gebracht met verschillende factoren, waaronder stress, arbeidsomstandigheden en levensgewoonten.
Frank Vandenbroucke, minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, introduceerde al in 1999 de notie ‘actieve sociale staat’. Deze streeft naar een evenwicht tussen 1) een beleid van compensatie en terugtrekking uit de arbeidsmarkt en 2) een beleid van activering, met name via opleiding en coaching, om mensen aan te moedigen actief te zijn en te voorkomen dat sociale bescherming een werkgelegenheidsval wordt. Eind 2023 liet hij een wetsontwerp in de Kamer goedkeuren om zieke werknemers en zelfstandigen (zzp’ers, red.) strakker te laten opvolgen door de ziekenfondsartsen. Ook kwam hij met een boetesysteem voor bedrijven waar dubbel zoveel werknemers uitvallen als bij sectorgenoten.
Verder heeft het beleid meer aandacht voor de begeleiding van arbeidsongeschiktheid. Belgische sociale verzekeringsartsen (vergelijkbaar met UWV-verzekeringsartsen, red.) en arbeidsgeneeskundigen (vergelijkbaar met bedrijfsartsen, red.) staan niet langer gewoon buiten de therapeutische relatie. Hun actie beïnvloedt het therapeutische traject van de arbeidsongeschikte. Nauwere samenwerking tussen verzekeringsartsen en behandelende artsen is daarom nodig.
Abstract
De afgelopen tien jaar is er een opvallende toename van langdurige arbeidsongeschiktheid geregistreerd in België, met name door psychische aandoeningen en musculoskeletale stoornissen. Dit fenomeen heeft aanzienlijke economische gevolgen voor de Belgische socialezekerheidsstelsels en bedrijven, waarbij de uitgaven voor ziekte-uitkeringen aanzienlijk zijn toegenomen.
Het artikel benadrukt dat de demografische veranderingen, zoals de vergrijzing en een hogere arbeidsparticipatie van vrouwen, samen met strengere controlemaatregelen op werkloosheid, bijdragen aan deze stijging. Het artikel wijst ook op het belang van een vernieuwde aanpak in de behandeling van arbeidsongeschiktheid, waarbij een grotere rol is weggelegd voor sociale en arbeidsgerelateerde factoren.
Auteur Schenkelaars pleit voor een betere integratie en samenwerking tussen sociale verzekeringsartsen en behandelende artsen om de toenemende trend van langdurige arbeidsongeschiktheid effectiever aan te pakken. Hierbij wordt het beleid van Minister Frank Vandenbroucke aangehaald, die streeft naar een ‘actieve sociale staat’ waarbij zowel compensatie als activering centraal staan.
|
Aandachtspunten
- Toename van langdurige arbeidsongeschiktheid: In België is er een significante stijging in langdurige arbeidsongeschiktheid.
2. Sociale en mentale gezondheidsfactoren: De toename van mentale gezondheidsproblemen zoals depressie en burn-out draagt significant bij aan de stijging van langdurige arbeidsongeschiktheid.
3. Economische impact: De stijging van de langdurige arbeidsongeschiktheid heeft aanzienlijke economische gevolgen en legt een zware financiële druk op zowel de socialezekerheidsstelsels als de bedrijven.
4. Demografische en arbeidsmarktveranderingen: De toename in arbeidsongeschiktheid kan ook worden toegeschreven aan de vergrijzing van de bevolking, een grotere vrouwelijke arbeidsparticipatie, en intensievere controle op werkloosheid.
5. Nieuwe benaderingen en samenwerking: Er is een verschuiving gaande in de benadering van arbeidsongeschiktheid, waarbij niet enkel medische oorzaken, maar ook sociale en werkgerelateerde factoren, én de cruciale rol van arbeids- en verzekeringsarts worden erkend.
2. De officiële cijfers van het RIZIV voor 2022 en 2023 zijn, begin 2024 bij het schrijven van dit artikel, nog niet bekend! De pers citeert de beleidscel van minister van sociale zaken en komt met het cijfer van 493.543 personen in invaliditeit op 30 juni 2022 en voorspelt 500.000 eind 2022. (LLB 22 november 2023)
4. ccrek.be/nl/publicatie/180e-boek-deel-ii-boek-2023-over-de-sociale-zekerheid. NB: De werkeloosheidsuitgaven zijn fors gestegen in 2020 tijdens de coronapandemie.
7. Incapacité de travail primaire et invalidité des salariés en Belgique: quels facteurs explicatifs? Federaal Planbureau april 2022. plan.be/uploaded/documents/ 202205100908530.WP_2204_12620.pdf
▶ dr. Jean-Pierre Schenkelaars is voorzitter van het Nationaal (Belgisch) College voor sociale verzekeringsgeneeskunde, voorzitter van EUMASS en doceert aan de Université catholique de Louvain, Brussel. jean-pierre.schenkelaars@uclouvain.be