Een goede prognose van toekomstige veranderingen in arbeidsongeschiktheid van klanten die door UWV een WIA-uitkering toegekend krijgen, is belangrijk. Dit helpt bij het doelgericht plannen van herbeoordelingen en gerichte re-integratie dienstverlening. Doel van deze studie was het voorspellen van veranderingen in het werkvermogen van klanten één jaar na toekenning van de WIA-uitkering.
We hebben dit eerst met standaard regressietechnieken geschat. Echter, slechts een klein deel van de klanten heeft na een jaar een relevante verandering in werkvermogen en in dergelijke situaties geven standaard regressietechnieken vaak geen nauwkeurige voorspellingen. Daarom hebben we daarnaast onderzocht of de statistische techniek ‘gewogen regressie’ meer nauwkeurige voorspellingen oplevert. Gewogen regressie kan rekening houden met de meerderheid van de klanten die geen verandering in werkvermogen ervaren en geeft bij het schatten van het model meer gewicht aan klanten die waarschijnlijk wel een verandering zullen ervaren.
Methoden
De onderzoekspopulatie bestond uit 944 klanten die tussen juli 2014 en maart 2015 een WIA-uitkering toegekend kregen en die deelnamen aan de Forward-studie.1 Dit is een cohortstudie waarbij klanten vlak voor de WIA-aanvraag en ook één en twee jaar na aanvraag van de uitkering een uitgebreide vragenlijst ingevuld hebben. Werkvermogen is gemeten met een enkele vraag uit de Work Ability Index (WAI) en betreft de mate waarin iemand zowel fysiek als mentaal in staat is om te werken. Deze vraag luidt: ‘Als u aan uw werkvermogen in de beste periode van uw leven 10 punten geeft, hoeveel punten zou u dan aan uw werkvermogen van de afgelopen 2 weken toekennen?’ De antwoorden op de vragenlijsten werden gekoppeld aan registratiedata uit de UWV-systemen. Er zijn meerdere statistische modellen geschat om veranderingen in werkvermogen één jaar na toekenning van de WIA-uitkering te voorspellen.
Resultaten
Eén jaar na toekenning van de uitkering ervaarden 208 (22%) klanten in de onderzoekspopulatie een verbetering van hun werkvermogen. Het standaard model voorspelde voor slechts 9% van de klanten een relevante verbetering van het werkvermogen, met positief voorspellende waarde (PVW) van 62%. Het gewogen model voorspelde significant meer klanten, namelijk 14% (PVW 63%). Voorspellende variabelen waren verschillende factoren met betrekking tot fysiek en mentaal functioneren, arbeidsongeschiktheidspercentage bij de WIA-claimbeoordeling en werkvermogen op baseline.
Conclusies
Het gewogen model voorspelde meer klanten van wie het werkvermogen een jaar na toekenning van de WIA-uitkering waarschijnlijk zal verbeteren dan het standaard model. Artsen hebben tegelijkertijd evenveel zekerheid dat de voorspelde uitkomst correct is, omdat de positief en negatief voorspellende waarden van de modellen ongeveer gelijk waren. Goed kunnen identificeren van klanten van wie de kans groot is dat hun werkvermogen één jaar na toekenning van de WIA-uitkering zal verbeteren, kan verzekeringsartsen helpen bij het stellen van een goede prognose tijdens de WIA-claimbeoordeling. Het in dit onderzoek ontwikkelde voorspelmodel vormt de basis voor een evidence-based instrument dat verzekeringsartsen als hulpmiddel kunnen gebruiken bij het beoordelen. Doel is dat dit instrument uiteindelijk de arts kan ondersteunen bij het doelmatig plannen van herbeoordelingen.
Dit is een samenvatting van Louwerse I, Huysmans MA, Rijssen van HJ, Schaafsma FG, Weerdesteijn KHN, Beek van der AJ, Anema JR. Predicting future changes in the work ability of individuals receiving a work disability benefit: weighted analysis of longitudinal data. Scandinavian Journal of Work, Environment & Health 2019. DOI:10.5271/sjweh.3834.
Referentie
1.
Weerdesteijn KHN, et al. Does self-perceived health correlate with physician-assessed functional limitations in medical work disability assessments? Journal of Psychosomatic Research (2019)
