Psychisch verzuim is een groeiend probleem en vormt een belangrijke kostenpost voor werkgevers. Vroege inzet van interventies wordt verondersteld de verzuimduur te verkorten. In deze studie wordt onderzocht wat het effect is op verzuimduur van de vroege inzet van een bedrijfsgeneeskundige interventie (Werkzorg) bij werknemers met psychisch verzuim in vergelijking met de zorg zoals die nu wordt geleverd.
Methode
Er is een retrospectief onderzoek uitgevoerd onder 370 werknemers die zich tussen maart 2021 en september 2024 met psychische klachten ziekmeldden. De werknemers bestaan uit drie groepen: vroege interventie Werkzorg (N=35), interventie PSION (N=22) en geen traject (N=313). De mediane verzuimduur werd vergeleken tussen de groepen met de Kruskal-Wallis-toets en Mann-Whitneytoetsen. Daarnaast werd met Spearman’s rho de associatie tussen de tijd tot start van de interventie en de verzuimduur onderzocht.
Resultaten
De mediane verzuimduur was het hoogst in de Werkzorg-groep (373 dagen), gevolgd door PSION (318 dagen) en de groep zonder traject (141 dagen). Er werd een significant verschil gevonden tussen de groep zonder traject en beide interventiegroepen (p < 0,01), maar niet tussen de twee interventies (p = 0,201). Hoewel Werkzorg gemiddeld eerder werd ingezet (40 dagen na ziekmelding) dan PSION (60 dagen), resulteerde dit niet in een kortere verzuimduur.
Conclusie
Deze resultaten kunnen bijdragen aan het formuleren van effectief beleid voor de begeleiding van werknemers met psychisch verzuim door gericht in te zetten op basis van de ernst van de klachten van de werknemer. Door deze inzichten op te nemen in protocollen en werkwijzen, kan optimale inzet van interventies bij werknemers met ernstige klachten en een goede indicatiestelling bijgedragen aan het verkorten van de verzuimduur en het verlagen van de verzuimkosten.
Lees het hele onderzoek hier.
