Het betreft een cross-sectionele studie, waarbij geanonimiseerde data uit het register van het UWV van alle eerste beoordelingen voor een WIA-uitkering in 2016 werden gebruikt. Hieruit werden de aanvragers met benutbare mogelijkheden voor arbeid geselecteerd, wat resulteerde in een studiesample van 30.177 aanvragers met een gemiddelde leeftijd van 48,8 jaar ±11.0 jaar, waarvan 53,9 procent vrouw.

Beperkte duurbelastbaarheid werd gedefinieerd als minder dan 8 uur per dag kunnen werken. Diagnoses werden geclassificeerd naar ziektegroepen volgens de ICD-10, de internationale classificatie van ziekten en met gezondheid verbandhoudende problemen, 10de revisie. Er was sprake van multi-morbiditeit als iemand een aanvullende (2e en/of 3e) diagnose had uit een andere ICD-10-ziektegroep.

Bij 39,4 procent van de aanvragers met benutbare mogelijkheden voor werk (n=30.177) werd een beperking van de duurbelastbaarheid vastgesteld. Van de aanvragers met beperkte duurbelastbaarheid (n=11.893) werd 79,0 procent beoordeeld niet meer dan vier uur per dag te kunnen werken. Aanvragers met een hogere leeftijd, van het vrouwelijk geslacht, met een hogere opleiding en meerdere aandoeningen hadden een significant hoger risico dat de verzekeringsarts een beperkte duurbelastbaarheid vaststelde. Uit de vergelijking tussen ziektegroepen bleek dat aanvragers met een aandoening uit de ICD-10-ziektegroep ‘ziekten van het bloed’ het hoogste risico op een beperking van de duurbelastbaarheid hadden, maar ook mensen met ziekten van het ademhalingsstelsel, kankers, ziekten van het urogenitaal-, spijsverterings-, hart- en vaat- en zenuwstelsel hadden een significant hoger risico op beperking van de duurbelastbaarheid. Daartegenover stond dat aanvragers met ‘ziekten van het bot-spierstelsel’ (28,5% van de totale groep) het laagste risico op beperkte duurbelastbaarheid hadden, en ook mensen met ziekten van de huid hadden een significant lager risico op beperking van de duurbelastbaarheid.

Mensen met psychische stoornissen, de grootste van de totale onderzoeksgroep (29,5%), hadden een licht verhoogd, significant risico op beperkte duurbelastbaarheid.

Bij de analyse van de diverse factoren binnen de specifieke ziektegroepen viel op dat sociodemografische factoren een verschillende rol speelden en dat de factor multi-morbiditeit de kans op beperkte duurbelastbaarheid bij aandoeningen met een hoog risico verlaagde, en bij aandoeningen met een laag risico verhoogde.

De resultaten van deze studie geven de praktijk inzicht in welke WIA-aanvragers een hoger risico hebben op beperkte duurbelastbaarheid als uitkomst van de arbeidsongeschiktheidsbeoordeling.

Tevens bieden de uitkomsten aanknopingspunten voor verder onderzoek naar de beoordeling en het effect van beperkte duurbelastbaarheid op re-integratie na de WIA-beoordeling en voor de ontwikkeling van interventies gericht op het passend maken van werk voor werkenden met een beperkte duurbelastbaarheid.