Voor u ligt ons themanummer hand- en polsklachten met een breed aanbod aan kennis en inzichten vanuit wetenschap en praktijk. Een goede handfunctie is in nagenoeg elk werk essentieel. De impact van een beperkte hand- en polsfunctie is dan ook groot. Toch zijn we als bedrijfs- en verzekeringsartsen nog voornamelijk aangewezen op richtlijnen voor hand- en polsaandoeningen uit de curatieve sector. Hoog tijd dus om de handen ineen te slaan voor betere evidencebased bedrijfs- en verzekeringsgeneeskundige zorg bij hand- en polsproblematiek.
Richtlijnen zijn onmisbaar voor passende zorg. Arbeidsgerichte richtlijnontwikkeling is dus onontbeerlijk. Wijnands en collega’s tonen met hun praktijkvoorbeeld van een jonge vrouw met een scaphoïdfractuur het belang van een gedegen analyse van hand- en polsbeperkingen. De huidige richtlijnen bieden onvoldoende houvast om hand- en polsbelastbaarheid goed te kunnen duiden. Van Zitteren en Sorgdrager sluiten hierbij aan in hun Zeepkist-bijdrage, zij pleiten voor een richtlijn hand- en polsproblematiek met specifieke aandacht voor arbeid, belastbaarheid en prognose.
‘De impact van een beperkte hand- en polsfunctie is groot’
Is het dan louter ‘common sense’ wat we kunnen inzetten bij hand- en polsaandoeningen? Het antwoord is gelukkig ‘nee’. In dit themanummer kunt u bijvoorbeeld meer lezen over wat een handtherapeut of handenteam kan betekenen voor mensen met hand- of polsartrose. Interessant is ook de ontwikkeling van de WORQ-UP-vragenlijst om vroegtijdig mogelijke beperkingen in werk bij mensen met aandoeningen van de bovenste extremiteit te signaleren. Om zo de afstemming en samenwerking tussen kliniek en bedrijfs- en/of verzekeringsartsen te bevorderen.
Het interview met prof. dr. Ruud Selles biedt een mooie inkijk hoe behandeling van hand- en polsaandoeningen kan verbeteren als organisaties samen besluiten systematisch, routinematig bij alle patiënten uitkomsten te meten. De Hand Wrist Study Group beschikt inmiddels over een omvangrijke database. Ook uitkomsten over werk en werkhervatting worden meegenomen. Een mooi voorbeeld waarom meer en beter arbocuratief samenwerken én onderzoeken een must is. Ook ons vakgebied moet kunnen profiteren van systematisch meten van patiëntuitkomsten. Dat dit een hoger doel dient dan beschermen van commerciële en/of organisatie-belangen zou wat mij betreft een no-brainer moeten zijn. Door return-to-work-patronen in beeld te brengen kunnen we leren en verbeteren. Om zo voor de individuele patiënt, werknemer of cliënt de best passende arbeidsgerichte zorg te bieden. Tijdens het komende TBV-congres zal professor Ruud Selles hierover meer vertellen.
Woensdag 15 maart aanstaande vindt alweer het negentiende TBV-congres plaats. Ik kijk ernaar uit. Het zal een extra feestelijk tintje hebben. Het is voor TBV namelijk een jubileumjaar. We vieren in 2023 ons 30-jarig bestaan!
