Arbeidsmiganten laten vaak veel veerkracht zien. Ze komen naar Nederland om te werken en een goed bestaan op te bouwen. Toch vormen zij ook een kwetsbare groep werkenden, die vaak in de schaduw van reguliere regelingen leven en werken. Hun bestaanszekerheid kan bedreigd worden vanwege hun precaire positie.

Dit boek is bedoeld voor iedere zorgprofessional die leefstijl in de praktijk wil brengen. De inhoud is gebaseerd op de huidige wetenschappelijke inzichten en algemeen geldende richtlijnen.

Bestaanszekerheid staat hoog op de politieke en maatschappelijke agenda. Iedereen heeft recht op een bestaan met een voorspelbaar en voldoende inkomen, een woning, toegang tot onderwijs en zorg, en een buffer voor onverwachte uitgaven. Hoewel dit recht in onze grondwet is verankerd, is het voor velen helaas geen vanzelfsprekendheid.

We weten het nodige over gezondheidsverschillen in relatie tot persoonlijke kenmerken zoals sociaal-economische positie, gender en etniciteit. Deze kenmerken worden vaak afzonderlijk onderzocht. Maar inkomen, opleidingsniveau, gender en huidskleur staan niet los van elkaar, zo blijkt uit dit proefschrift van Saskia Duijs.

Hoe kijk ik vanuit de spreekkamer naar bestaanszekerheid? Best wel een lastig onderwerp. De betekenis van het woord: ‘Bestaanszekerheid is de zekerheid dat je over de middelen kunt beschikken om in je levensonderhoud te kunnen voorzien.'

In Nederland is er steeds meer aandacht voor het leveren van persoonsgerichte zorg. Het beter afstemmen van zorg op behoeften, wensen en voorkeuren van de individuele cliënt draagt bij aan hogere tevredenheid en verbeterde zorgkwaliteit. Om persoonsgerichte, arbeidsgerichte zorg te bieden, is het van groot belang goed te weten wat voor cliënten belangrijk is.

Tim ‘S Jongers, auteur van dit boek, groeide op in een arm Vlaams gezin. Leren werd niet aangemoedigd. Hij studeerde pas op latere leeftijd en deed vervolgens onderzoek naar armoedeproblematiek. In contacten met professionals en beleidsmakers merkte hij hoeveel misverstanden er over armoede bestaan. Dit bemoeilijkt effectieve maatregelen.

Bestaanszekerheid omvat volgens de SER dat mensen werk kunnen krijgen en behouden en een toereikend inkomen en verdere middelen van bestaan hebben. Maar ook dat financiële problemen worden voorkomen of opgelost en dat mensen toegang hebben tot een betaalbare, gezonde woning, tot onderwijs en gezondheidszorg.1 Bestaanszekerheid gaat dus over meer dan inkomen alleen. En daarbij niet alleen om de feitelijke situatie, maar ook om de perceptie van mensen over (on)zekerheid. Deze bepalen namelijk tezamen het gedrag van mensen.

Niet-melanoom huidkanker (NMHK) is de meestvoorkomende en snelststijgende vorm van kanker, voornamelijk veroorzaakt door overmatige blootstelling aan ultraviolette zonnestraling (zUVS).1

Werknemers, leidinggevenden, bedrijfsartsen en verzekeringsartsen worden regelmatig ‘moe' van casussen, waarin de werknemer met blijvende beperkingen en flinke restcapaciteit alsmaar niet tot blijvende herplaatsing komt. Dit roept veel vragen op. Is de werknemer niet gemotiveerd? Wordt deze werknemer gestigmatiseerd of gediscrimineerd? Waarom doet de werkgever weinig en helpt wetgeving onvoldoende? Filosofische concepten kunnen helpen om te kijken waar wij ons mee identificeren en bieden alternatieven voor onze aannames en ons gedrag.