Taakdelegatie is binnen ons zorgsysteem niet meer weg te denken. Inzet van praktijkondersteuners, nurse practitioners en verpleegkundig specialisten is breed ingebed in onze huisartsenzorg, ouderenzorg, medisch-specialistische zorg, GGZ-zorg en jeugdgezondheidszorg. Het fenomeen taakdelegatie is dus niet nieuw, maar wel actueler en relevanter dan ooit.
Wie denkt dat het ‘slechts’ een noodverband is en geen structurele oplossing voor de zorg voor arbeid en gezondheid, komt bedrogen uit. De tijd van alles zelf doen is definitief voorbij. Werken met taakdelegatie moet. Oók voor bedrijfs- en verzekeringsartsen. Taakdelegatie is geen panacee, maar wel noodzaak. Het biedt kansen om de kwaliteit van arbeidsgerichte zorg te behouden, en mogelijk zelfs te verbeteren. Met inzet van taakdelegatie kunnen we efficiënter werken, het levert ‘extra handen’ op voor bedrijfsarts en verzekeringsarts. Door taken verantwoord te verdelen kunnen we met minder artsen toch dezelfde kwaliteit bieden. Het vormt daarmee een deel van de oplossing voor het nijpende artsentekort binnen ons zorgdomein. Deels, want zolang alle beroepsgroepen in de zorg met tekorten kampen zit er natuurlijk een grens aan het delegeren van taken.
‘Door taken verantwoord te verdelen kunnen we met minder artsen toch dezelfde kwaliteit bieden’
Goede en zorgvuldige invulling van taakdelegatie biedt ook de kans om binnen ons vakgebied de taakverdeling kritisch onder de loep te nemen. Om binnen de zorg voor arbeid en gezondheid meer ruimte te hebben voor maatwerk en complexere zorgvraagstukken met een bredere beroepsinvulling van de bedrijfs- en verzekeringsarts. Ik denk dan niet aan een managementproject vanuit de (bestuurlijke) top met catchy slogans zoals ‘slimmer werken’, maar aan het aanboren en benutten van de kennis en knowhow vanuit het werkveld. Voor best practices en diepgaand inzicht in de mogelijkheden én onmogelijkheden van taakdelegatie moet je in de praktijk zijn. Mooie voorbeelden hiervan vindt u in de special taakdelegatie in deze TBV.
Goede invulling van taakdelegatie kan dus een (deel)oplossing zijn voor het capaciteitstekort. Maar efficiënt(er) werken betekent niet automatisch effectieve zorg. Bij schaarste moeten we ons ook afvragen: hoe kunnen we binnen arbeidsgerichte zorg de juiste dingen blijven doen? Wat hebben maatschappij en burgers van ons nodig? Het is essentieel dat we onszelf als geneeskundig specialisten arbeid en gezondheid, ons beroepsdomein, onze werkverdeling en onze vaste patronen van samenwerking onder de loep nemen en willen herdefiniëren. Het vraagt om nieuwsgierigheid en meervoudig kijken… en misschien ook wel een dosis moed.
Eén perspectief leidt tot tunnelvisie. Meervoudig perspectief geeft een completer beeld van feiten, belevingen, belangen, normen en waarden. Meervoudig kijken is een goede sleutel voor optimale inbedding van taakdelegatie.
Sylvia van der Burg-Vermeulen
