Op 13 februari 2020 presenteerden tien AIOS bedrijfs- en verzekeringsgeneeskunde de (voorlopige) bevindingen van hun eigen onderzoek dat zij hebben uitgevoerd als onderdeel van de opleiding bij de NSPOH. Het was een leerzame dag met uiteenlopende thema’s die tot nieuwe inzichten leidden.

Your patient is a 55-year-old furniture factory worker with occupational asthma due to isocyanate exposure. His pulmonary physician states that his asthma is getting worse the last few years. His employer complains that he has been a lot on sick leave. The patient himself denies these statements, says he is feeling well and wants to continue his job. Below is a short summary of a recent Cochrane review including a general background on workplace exposures and how various workplace interventions could help workers with occupational asthma.

Bent u ook coronamoe? En hebt u ook het gevoel dat je op die vraag geen ja en geen nee kunt antwoorden? Want ook al zijn we moe van alle coronagedoe, we kunnen de realiteit niet even negeren of opschorten. Je hebt er dus niets aan om je moe te voelen door corona. Dus dan toch maar proberen met die realiteit te dealen ook al verlang je naar ‘normale’ tijden.

Met mijn zoon fiets ik over een dijkje naast een waterplas. Het ziet er leuk en gezellig uit, ik zie felgekleurde waterlelies, een flamingo en diverse watervogels. Er zwemmen ook twee vogels die je weinig ziet, bruin met een lange grijze snavel. Ik herken ze als de ‘snip’ en wil mijn zoon deze vogels laten zien. We stappen van de fiets af, ik pak hem bij de hand en we lopen er naar toe. De vogels zijn echter gevlogen of onder water gedoken. Dan denk ik bij mezelf: ‘Mijn zoon is een volwassen kerel, ik hoef hem toch niet meer bij de hand te houden?’. Opeens zie ik een grote waterschildpad. Hij loopt op ons af met een grote open bek. Hij wil eten, hij WIL ONS OPETEN!…… Met een schok word ik wakker.

Openheid over psychische problemen kan het gemakkelijker maken om werk te vinden of te behouden, maar kan ook leiden tot verlies van werk of afwijzing bij solliciteren.

Deze meta-analyse is geschreven in het kader van een bachelorthesis in het derde jaar van de studie Geneeskunde. Het lumbosacraal radiculair syndroom (LRS) is een neurologische aandoening van de onderrug en deze aandoening gaat veelvuldig gepaard met uitstralende pijn in één been of bil.1 De LRS-incidentie is het hoogst in de leeftijdsgroep van 30-64 jaar en deze leeftijdscategorie behoort vaak tot de werkende Nederlandse populatie. De klachten van LRS-patiënten kunnen leiden tot verzuim op het werk.

Ook België kampt met toenemend verzuim. En net als in Nederland spelen ook bij onze zuiderburen psychische klachten en aandoeningen aan het bewegingsapparaat daarbij een belangrijke rol. Het Kenniscentrum Arbeidsongeschiktheid geeft op basis van wetenschappelijk onderzoek beleidsadviezen en ontwikkelt tools die de re-integratie naar werk bevorderen. “Bij de behandeling van patiënten is nog te weinig systematisch aandacht voor re-integratie” zegt dr. Saskia Decuman, ergotherapeut en hoofd van het Kenniscentrum.

De afgelopen decennia zijn de overlevingspercentages van kinderkanker aanmerkelijk gestegen.1 De verbeterde behandelmogelijkheden veroorzaken echter niet alleen directe bijwerkingen, maar er kunnen ook late effecten optreden. Deze kunnen het gevolg zijn (medische) behandeling, maar ook van ontwikkelingsproblematiek. In het Expertisecentrum Late Effecten na Kanker (LATER) van het Radboudumc kunnen survivors (de gangbare term voor overlevenden van kinderkanker) terecht bij een multidisciplinair expertteam van medisch specialisten met expertise op het gebied van late effecten, waaronder een klinisch arbeidsgeneeskundige oncologie (kader 1).2 Deze dossierstudie biedt een eerste verkenning van de maatschappelijke belemmeringen die survivors die worden verwezen naar de klinisch arbeidsgeneeskundige ervaren. Ook is er aandacht voor de rol van de klinisch arbeidsgeneeskundige in het LATER-team.

Bij een arbeidsongeschiktheidsbeoordeling moeten artsen de door de werkende ervaren gezondheid en belemmeringen beoordelen en omzetten naar functionele (arbeids-)mogelijkheden. De gezondheid en belemmeringen van werkenden met SOLK (Somatisch Onvoldoende verklaarde Lichamelijke Klachten) zijn medisch echter niet of in mindere mate vaststelbaar. Bij arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen voelen zij zich om deze reden vaak niet of onvoldoende gehoord door artsen. In deze studie gaan we na in hoeverre artsen voor het vaststellen van de functionele mogelijkheden uitgaan van de door eigen ervaren gezondheid en belemmeringen van werkenden en of dit in dezelfde mate het geval is voor werkenden met en zonder SOLK.