Uit de interviews kwamen naast de thema’s ‘spreekuur’ en ‘variaties in samenwerking’ onderwerpen aan de orde rond het thema ‘de basis voor samenwerking tussen bedrijfsarts en pob’er’. Het hebben van onderling vertrouwen wordt door de deelnemers gezien als basis voor een goede samenwerking. Inzicht krijgen in elkaars werkwijze, de samenwerking met elkaar kunnen evalueren en ruimte om elkaar te leren kennen zijn factoren die hieraan bijdragen volgens de deelnemers.^A

Door in aanvang alle dossiers samen te bespreken wordt duidelijk wat men van elkaar kan verwachten. De aanwezigheid van machtsverhoudingen en de persoonlijkheid van de bedrijfsarts kan belemmerend werken voor openheid van de pob’er richting de bedrijfsarts. Het werken met een taakdelegatie-overeenkomst, deze af en toe evalueren en het ontvangen van heldere opdrachten van de bedrijfsarts worden als helpend ervaren.

Tenslotte wordt genoemd dat de mogelijkheid tot ad-hocoverleg met de bedrijfsarts en toegang tot relevante (medische) informatie bijdragen aan een goede samenwerking. Het aantal artsen met wie pob’ers een taakdelegatie-overeenkomst hebben varieert van drie tot negen. Samenwerken met te veel artsen kan leiden tot minder overzicht in het werk en meer noodzaak tot schakelen, wat volgens een aantal deelnemers ten koste kan gaan van de kwaliteit van het werk.^B

Daarnaast wordt nog aangegeven dat de relatief nieuwe functie van de pob’ers door enkele deelnemers gelinkt wordt aan de mate waarin casussen worden teruggepland in de agenda van pob’ers. De wens is om samen te werken binnen casussen en niet alleen betrokken te zijn bij intakes.

Dit onderzoek belicht het perspectief van de pob’ers. Meer aandacht voor de samenwerking met de bedrijfsarts zou kunnen bijdragen aan het optimaal inzetten van pob’ers. Dit onderzoek is uitgevoerd in het kader van de medische vervolgopleiding tot bedrijfsarts bij de Sociaal-geneeskundige Beroepsopleiding (SGBO) in Nijmegen en in samenwerking met de Werkgroep Wetenschappelijk Onderzoek van Zorg van de Zaak.