Gisteren kabbelde de zee, vandaag is ze een grijze weidsheid met geelwitte schuimkoppen. Ik voel de wind in mijn gezicht, achterop mijn rug mijn bagage. Meer dan tien kilo met een zonnehoedje op, diep in slaap. Af en toe ontsnapt een zonnestraal, de wolken hebben een snelheid waar de strandlopertjes niet aan kunnen tippen. In de verte rijzen de zandkastelen uit de grond, vanuit een onbevangen en diepe drang om te creëren. Ik voel rust, meteen daarna onrust. Geluk, diep geluk. O, als ik het maar niet verlies. En ja hoor, het zal ook eens niet. Ik voel de tranen in mijn ogen opkomen. Alsof er niet genoeg zilt vocht is hier. Toe, mild zijn voor mezelf, het mag er allemaal zijn. Ervaren zonder te oordelen.

We onderzochten voor onze scriptie de betrokkenheid en het werkplezier van artsen bij UWV. De titel is Een netwerk voor artsen in opleiding en niet in opleiding: wel of niet effectief voor betrokkenheid en werkplezier binnen de organisatie? Wij kwamen tot dit onderwerp na het lezen van diverse publicaties in kranten en tijdschriften, waaronder de Volkskrant, Trouw en Medisch Contact. In deze artikelen werd bericht over het dreigende tekort aan verzekeringsartsen bij UWV. Als bestuursleden van het A(N)IOS Netwerk waren wij benieuwd of onze A(N)IOS Netwerk-inspanningen indirect invloed hadden op het behoud van artsen door een mogelijk positief effect op werkplezier en betrokkenheid.

Vanwege een tekort aan verzekeringsartsen werft UWV artsen. Hierdoor is het aandeel A(N)IOS binnen de groep van alle artsen afgelopen jaren gestegen. Deze verandering is nog niet eerder in kaart gebracht terwijl dat wel belangrijk is om erop te kunnen anticiperen, bijvoorbeeld in de begeleidingsvormen van A(N)IOS. Dit onderzoek zal de verandering weergeven.

UWV haalt steeds meer nieuwe verzekeringsartsen binnen. Dat zorgt voor bijzondere samenwerkingen tussen jonge artsen en collega’s van de oude garde; tussen de 43-jarige Alexander Oostenrijk en praktijkopleider Rienkje van der Graaf (67) bijvoorbeeld. Eerlijk is eerlijk, het eerste half jaar moesten Rienkje en haar 24 jaar jongere student Alexander behoorlijk aan elkaar wennen.

Het doen van wetenschappelijk onderzoek is onderdeel van de opleiding geneeskunde. Een van de eindtermen is een beperkt empirisch onderzoek opzetten en uitvoeren.1 Na afronding van de basisopleiding start de bedrijfs- en verzekeringsarts in spe na respectievelijk gemiddeld 14 en 5 jaar met de opleiding tot specialist.2 Het vakinhoudelijke kennis- en ervaringsniveau waarmee de artsen aan hun specialisatie beginnen loopt daardoor uiteen en kan beperkt zijn.3 Wetenschappelijk onderzoek komt in de specialisatie terug in de vorm van een onderzoeksstage waarbij een onderzoek opgezet, uitgevoerd en gepresenteerd moet worden.4,5

Als je AIOS zegt, denk je aan opleiding, en bij opleiding kom je in de medische sector al gauw bij de coassistent terecht. Alle reden voor de gastredactie van deze Special om ook enkele coassistenten te vragen hun ervaringen voor TBV op te schrijven. Renée, Sarah en Xyrian zijn vol enthousiasme aan de gang gegaan, zo blijkt uit de bijdragen op deze bladzijden. Enthousiast ook over wat zij aan nieuwe, niet verwachte inzichten hebben opgedaan bij deze kennismaking met ons vakgebied. We hebben als sociaalgeneeskundigen dus echt iets om uit te dragen. Zie hun ervaring als een aanmoediging om coassistenten te begeleiden en werk te maken van hun coschap. Een ervaring ook voor jezelf!

Leefstijl is een hot topic vandaag de dag. Iedereen heeft er wel een mening over en leefstijl wordt als vanzelf gekoppeld aan gezondheid(sbevordering). Iets wat ons als artsen aanspreekt, zo ook dr. Linda Battes. Zij is gepromoveerd in de cardiologie en dit jaar afgestudeerd als verzekeringsarts bij de SGBO.

Januari 2019: De maand om goede voornemens te maken. Lang hoeven we er meestal niet over na te denken: stoppen met roken, meer tijd aan het gezin besteden of een nieuwe uitdaging aangaan. Wellicht het weer kwijtraken van de befaamde kerstkilo’s. Deze laatste uitdaging is voor mij een jaarlijks terugkerend ritueel.

Bedrijfsartsen begeleiden verzuimende werknemers in de eerste twee jaar van hun ziekte. Het gros van die werknemers herstelt voor die twee jaar. Als dit niet het geval is dan volgt na twee jaar de claimbeoordeling voor de WIA en beoordeelt het UWV of het re-integratietraject de eerste twee jaar adequaat is geweest. Bedrijfsartsen geven aan geen claimbeoordelaars te zijn, maar zien het wel als hun taak om de belastbaarheid te beoordelen.1 Indien de inschatting van het UWV over de belastbaarheid afwijkt van het oordeel van de bedrijfsarts, kan dit resulteren in een afwijzing van de WIA-aanvraag, ook kan niet-adequate begeleiding leiden tot loonsancties voor de werkgever.

Bedrijfsartsen geven aan dat ze graag met een verzekeringsarts willen overleggen bij langdurig verzuim of dreigende WIA-instroom.1,2 Gezien het feit dat de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid aangeeft per 1 januari 2021 het medisch advies van de bedrijfsarts bij de toets op re-integratie-inspanningen leidend te maken, is een goede samenwerking en overleg tussen bedrijfsarts en verzekeringsarts (BAVA-overleg) voor de werknemer van groot belang.3,4