Het Belgisch Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering (RIZIV, best vergelijkbaar met UWV) telde 31 december 2017 404.657 personen langer dan één jaar arbeidsongeschikt. Dit is ruim 5% van de Belgische bevolking van 15 tot 64 jaar. De uitgaven bedroegen 8,2 miljard euro (tegenover 7,8 miljard euro voor werkloosheid). Om de druk van deze uitgaven op de sociale zekerheid te verminderen streven Belgische beleidsmakers ernaar arbeidsongeschikte personen zoveel als mogelijk te re-integreren op de arbeidsmarkt.

In België blijft ziekteverzuim, vooral langdurig ziekteverzuim (>1 jaar), toenemen. De belangrijkste oorzaken zijn musculoskeletale aandoeningen (MSA) en psychosociale problemen. In 2016 was 40% van alle ziektedagen te wijten aan musculoskeletale klachten.1 MSA hebben een substantiële impact op verschillende niveaus. Voor de werknemer betekenen deze klachten een professionele kost als zijn loopbaan wordt onderbroken door arbeidsongeschiktheid. Voor een Belgische werkgever met 100 werknemers kostte het ziekteverzuim in 2016 iets meer dan 500.000 euro per jaar als rekening werd gehouden met directe en indirecte kosten.1

Dr. Godewina Mylle is al 26 jaar actief als arbeidsarts in België. Toch werd ze weer student. Aan TBV vertelt ze waarom.

Van waar komt de opleiding? De NIDMAR-opleiding werd ontwikkeld in Canada en is wereldwijd geïmplementeerd, zo ook in België als Disability Management-opleiding.

Maak kennis met De Jonge Bedrijfsarts: een netwerk van AIOS bedrijfsgeneeskunde dat in 2016 is gestart. Letterlijk een jong netwerk. De Jonge Bedrijfsarts maakt het mogelijk dat AIOS bedrijfsgeneeskunde van elkaar leren en groeien in hun professionele rol. De Jonge Bedrijfsarts wil een onmisbare gesprekspartner zijn in beleidsvorming van sociaal geneeskundige thema’s die voor AIOS bedrijfsgeneeskunde van belang zijn. Verbinding, netwerken, toekomstvisie én plezier zijn hierbij onmisbaar.

Toen ik 9 jaar oud was riep ik dat ik chirurg wilde worden. Niet dat ik nou echt wist wat een chirurg deed, maar omdat ik het stoer vond om te zeggen dat ik niet bang was voor bloed. Vanuit een soort heroïsche gedachte acuut bedreigde mensenlevens te gaan redden, begon ik aan mijn studie, me vooraf nooit realiserende dat ik juist vanuit mijn huidige vak zoveel toe zou kunnen voegen aan de kwaliteit van leven van mensen. En dat zonder in een met bloed bespatte jas op de SEH te staan.

Taakdelegatie is een hot topic in arboland. Waar de afgelopen periode diverse instituten en verenigingen met wettelijke en praktische kaders richting hebben gegeven aan arbodiensten en professionals, zal het voor velen nog een worsteling zijn hoe de implementatie precies vorm te geven of reeds bestaande vastgeroeste werkwijzen aan te passen binnen deze kaders.

Zowel het aantal bedrijfsartsen als verzekeringsartsen in opleiding is de afgelopen jaren flink gestegen. Dat is ook een noodzakelijke ontwikkeling, want er is een disbalans tussen de in- en uitstroom van bedrijfsartsen en verzekeringsartsen. TBV sprak met de twee opleidingsinstituten over de stand van zaken.

Op 4 oktober 2019 vond het congres met de titel Waarom werken mensen (niet)? plaats, georganiseerd door het A(N)IOS Netwerk Verzekeringsgeneeskunde en De Jonge Bedrijfsarts.

Gisteren kabbelde de zee, vandaag is ze een grijze weidsheid met geelwitte schuimkoppen. Ik voel de wind in mijn gezicht, achterop mijn rug mijn bagage. Meer dan tien kilo met een zonnehoedje op, diep in slaap. Af en toe ontsnapt een zonnestraal, de wolken hebben een snelheid waar de strandlopertjes niet aan kunnen tippen. In de verte rijzen de zandkastelen uit de grond, vanuit een onbevangen en diepe drang om te creëren. Ik voel rust, meteen daarna onrust. Geluk, diep geluk. O, als ik het maar niet verlies. En ja hoor, het zal ook eens niet. Ik voel de tranen in mijn ogen opkomen. Alsof er niet genoeg zilt vocht is hier. Toe, mild zijn voor mezelf, het mag er allemaal zijn. Ervaren zonder te oordelen.