‘Het betreft alle gezondheidszorgbeoefenaars,’ zo opende prof. dr. M. Deneyer ‘Geweld bestaat al sinds mensenheugenis, de toename ervan is meer recent. Principes van vertrouwen worden vervangen door wantrouwen: leerlingen worden verteld op te passen voor hun leerkracht en vice versa. We zien het vooral op social media: autoriteit wordt in twijfel getrokken. Agressie tegen artsen is onderdeel van deze algemene tendens in de maatschappij.’

Maak één nationaal meldpunt

Op de homepagina van de Orde der Artsen staat het agressieformulier, om elke vorm van verbale of fysieke agressie te melden: 1 pagina, in maximaal 5 minuten ingevuld, en dat kan anoniem. In parallel wordt hulp geboden: Arts in Nood staat paraat op +32 0800 23 460.

Ondanks een parcours (traject, red.) van 7 jaar, blijft er een ondermelding. Tot 80% van de incidenten worden niet geregistreerd; ‘het hoort erbij, het was maar verbaal’. Vele organisaties installeerden een eigen  register. De Orde der Artsen pleit daarom voor één globaal meldpunt of op zijn minst één manier om alle cijfers samen te brengen.

Oormerken

Uit de meldingen bij de Orde blijkt dat in 54% van de agressiegevallen het een patiënt is die de arts (zeer) goed kent. Het daderprofiel toont slechts 4% met criminele en 19% met psychiatrische achtergrond.

Niet attesteren wat de patiënt wil

Dé reden voor agressie is vooral het niet tevreden zijn met de tussenkomst van de arts: onenigheid over de inhoud van een op te maken attest (bijvoorbeeld inzake arbeids(on)geschiktheid, re-integratie of deeltijds werken), niet akkoord zijn met een medische evaluatie (bijvoorbeeld inzake rijgeschiktheid of geschiktheid voor een veiligheidsfunctie), het contesteren (betwisten, red.) van de medische beslissing (bijvoorbeeld bij bepaling van het percentage blijvende arbeidsongeschiktheid na een arbeidsongeval of het al dan niet erkennen van een beroepsziekte). Tja, dat raakt de core-business van medische experten, verzekeringsartsen en arbeidsartsen.

Structurele preventieve maatregelen omvatten de inrichting van de wachtzaal, de kwaliteit van de ontvangst van de patiënt door het secretariaat of aan het loket, heldere informatie op de website zodat de verwachtingen realistisch blijven.

Het is aan organisaties om daarmee aan de slag te gaan en het niet over te laten aan de individuele arts – zo luidde het betoog.

Katrien Mortelmans is verzekeringsarts en redacteur van TBV